Bangkok- Krabi -Koh Jum -Koh Lanta serüvenimiz Koh Lanta Long beach'te noktalandı.Yani tamam artık burası bizim yerimiz dedik ve uzun süre kalabileceğimizi anladık. Koh Lanta’da gezgin gibi seyahat etmeyi öğrendik.Asya'ya gelince diğer Asya ülkelerini de de görmemiz gerektiğini anladık.Arkadaş edindiğimiz biz yaşta insanların çoktaaan birçok yeri gördüğünü,ellerindeki kitaplardan her yer hakkında çok detaylı bilgileri olduğunu öğrendik.8 yıl önce İnternet vardı
ama çok gelişmemişti adada sadece İnternet kafelerde vardı.Türkiye’de henüz gezi kitapları yoktu
biz oralardan Lonely Planet'in eski baskılarını bulduk, okudukça merakımız arttı merakımız arttıkça da hırsımız.İnternet kafelerde araştırmalarımızı yaptık.Simdi bizim yeşil pasaportlarımız var.Bu pasaportlara Tay hükumeti ilk girişte bedelsiz 90 gün vize veriyor.Sonuçta 90 günün dolunca herhangi bir sinir kapısından giriş çıkış yapman yeterli.Çıkıp gelince tekrar bir 90 gün uzuyor vizen.Bu bizim için büyük bir avantaj.Birçok Avrupalı vizelerini ülkelerinde alıp geliyor.Onların vizesi uçakla giriş çıkış yaparlarsa bir ay, karadan giriş çıkışta sadece 15 gün 1 sefere mahsus olmak üzere uzuyor. Visa run yapmak yani sınıra gidip giriş çıkış yapmak sık görülen bir uygulama,hatta bunun için günübirlik turlar bile var sinir kapısına.Birçok kişi de bunu fırsat bilip vize için gittikleri ülkeyi gezip donuyorlar Tayland'a.
2007
İlk senemizde tabi ne kadar kalacağımızı neyle karşılaşacağımızı dahi bilmeden atlayıp gittik.Adayı çok sevdik,eee herkes Kamboçya,Malezya vs anlatıp duruyor,oralara gitmek lazım,heveslendik aaa bir de bakalım ki pasaportumuzun suresi 90 günün sonunda doluyor yani sınırdan çıktık mi tekrar dönemiyoruz.Bangkok'taki Türk Elçiliğini aradık,gelin yaparız işinizi dediler.Ocak ayında yine eşyalarımızı Bluesky'da bırakarak Trenle (Surathani’den)yataklı vagonla Bangkok’a Türk Büyükelçiliğine gittik.Trenler de ilginç bizim yataklı vagonumuz temizdi çarşaflar filan ama camlar çok kirliydi.Binmeden önce restorana baktık çok pisti,yakındaki bir pizacıdan piza yaptırdık,içecek filan aldık,gerçekten keyifli bir gece yolculuğu yaptık.Tayland'da trenlerle ilgili başka bir enteresan konu 2. sınıf yataklı vagonlar var ranzalı. Yani alt,üst karışık uzun bir vagonda yatıyor insanlar.Yatağına yatıp perdeni çekip mışıl mışıl uyuyorsun.Bazı turistler ucuz diye tercih ediyor.Biz 1.sınıfta gittik ama tabi bu 2.sınıf vagonları da gördük.İnsanlar rahat huzurlu en önemlisi de bu.
Türk Elçiliği çok merkezi yerde değildi.Neyse metrodan inip epeyi yuruduk bulduk.Orada bir Türk gibi değil herhangi bir ülke vatandaşı gibi karşılandık,hatta biraz soğuk.Yesil pasaportun uzamasını elcilikten yapamayiz Turkiye'ye onay için gidecek yetismez dediler.Yaklaşık 20-25 gün bir zamanımız vardi.Israrla göndermelerini istedik,Müracaatımızı yaptık adaya donduk.Neyse Türkiye'de esimin yüksek bürokrat olan yakını evrakımızı elden takip etti ve pasaportlarımız geldi biz de gezimize devam ettik.
2008
O yıl Penang üzerinden Endonezya'ya geçmek istedik.Tayland ve Malezya gibi yeşil pasaportlarla vizesiz gireriz diye dusunduk.Tabi tecrübesizlik.Sumatra'nin başkenti Medan havaalanındaki pasaport kontrolunda vizemiz yok diye bizi alıkoydular.Aksam saat 21.00...Biz yeşil pasaportlarımızı göstererek çözüm istedik.Bizi alanda2 saat beklettiler merkezi aradılar çözemezsek geri dönersiniz ilk uçakla dediler.Sonuçta bize sadece 15 günlük vize verdiler.Halbuki biz en az 1 ay kalmayı planlıyorduk.Tabi razi olmaktan başka,çare yok.15 gun sonra Sabah adasındaki sınırdan çıkış yapıp tekrar girdik ulkeye ama,ciddi macera oldu.Endonezya ve Malezya kayıtlarında okuyabilirsiniz
2010
Çok gezince ülkelere girerken çıkarken bir sürü enteresanlık yaşıyor insan.Özellikle de yeşil pasaport olunca.Tayland'da bu iş kolay cünki kendileri de devlet memurlarına böyle bir uygulama yapıyorlar.Diğer ülkelerin ana giriş kapılarında da işler kolay gidiyor cünki çok giriş çıkış yapılan yerlerde zaten personel daha deneyimli ve bilgili oluyor.Ama küçük kasabalardan adalardan vs sınırı geçerken sürekli bir mücadele oluyor cunki yeşil pasaportu kitaba bakmadan sormadan bilemiyorlar.
Bir ilginç hikaye de 2010 yılından.Kamboçya-Vietnam sınırındayız.Kamboçya Kep'ten Vietnam'ın en güneyindeki Ha-Tien kıyı şehrine geçeceğiz.Oradan da tekne ile Vietnem'ın tek adası Phu Quac adasına devam edeceğiz.Kep'ten bir turist otobüsüne bindik.Herkes aynı yere gidiyor.Normalde Vietnam vize istiyor ama biz biliyoruz araştırdık,hatta eşim bir yıl önce Vietnam'a gittiği için eminiz yeşil pasaporta vize istemiyorlar.Otobüsteki herkes vizesini önceden almış(ingiliz,isveç,kanadalı vs bir gruptu) biz hariç.Sınıra geldik önce Kamboçya sınırındaki memur Vietnam bizi almaz diye ülkeden çıkışımızı yapmadı.Otobüs gitti Vietnam sınır kapısına biz Kamboçya sınır kapısında kaldık.Arada 100 mt var.Yalvar yakar gidip Vietnam sınır kapısındaki memurla konuşmak için izin istedik.Eşimi Kamboçya sınırında rehin bırakıp ben 100 mt ilerideki Vietnam kontrol kulübesine gittim bizim otobüs rehberinin motorunun arkasında.1 saate yakın bekledim,izah ettim,koca kalın kitaplar açıldı telefonlar edildi neyse memur ikna oldu tabi bu arada bütün otobüs bizi bekledi.Adaya gidecek tekne kaçtı.Tabi insanlar medeni bizi onlar teselli etti.Bir gece Ha Tien de kaldıktan sonra ertesi sabah Phu Quac adasına geçtik.
2017
Yedi sene geçti hala akıllanmadık.Hatyai Tayland'in güney sınırındaki en büyük şehri.Hazır arabamız da var gidelim gorelm gitmişken de vizemizi yenileyelim dedik.Birçok sefer yaptığımız gibi ayni gün içinde giriş çıkış yapıp pasaportu damgalatmak amaç.Sınırda arabayı park ettik.Tayland'dan çıktık sorun yok ,Malezya gümrüğünden girdik sorun yok,Makezya'dan çıkış yaptık yine sorun yok.Tayland gumrugunden giriş yaparken hoop dediler bizi iç ofise aldılar.Meğerse geçen yıl kanun değişmiş en az bir gece Malezya'da kalmamiz gerekiyormus.Ben çat pat taycamla anlatmaya çalıştım arabamız var vs vs.ama esim görevli sert ve suratsız memur kadına,çok sinirlendi anahtarı masaya vurdu.Tabi anlık sinir bizim orada 2 saat beklemenize neden oldu.Sonuçta bizi ülkeye kabu ettiler pasaportlarimizi damgaladılar eşime özür dilettiler kuralı mi bozdular bize acıdıkları için yoksa yeşil pasaporttan mi bilmem.Herşeyi çok iyi araştırmak gerekiyor.Tabi sabırlı olmak sart.
İlk senemizde tabi ne kadar kalacağımızı neyle karşılaşacağımızı dahi bilmeden atlayıp gittik.Adayı çok sevdik,eee herkes Kamboçya,Malezya vs anlatıp duruyor,oralara gitmek lazım,heveslendik aaa bir de bakalım ki pasaportumuzun suresi 90 günün sonunda doluyor yani sınırdan çıktık mi tekrar dönemiyoruz.Bangkok'taki Türk Elçiliğini aradık,gelin yaparız işinizi dediler.Ocak ayında yine eşyalarımızı Bluesky'da bırakarak Trenle (Surathani’den)yataklı vagonla Bangkok’a Türk Büyükelçiliğine gittik.Trenler de ilginç bizim yataklı vagonumuz temizdi çarşaflar filan ama camlar çok kirliydi.Binmeden önce restorana baktık çok pisti,yakındaki bir pizacıdan piza yaptırdık,içecek filan aldık,gerçekten keyifli bir gece yolculuğu yaptık.Tayland'da trenlerle ilgili başka bir enteresan konu 2. sınıf yataklı vagonlar var ranzalı. Yani alt,üst karışık uzun bir vagonda yatıyor insanlar.Yatağına yatıp perdeni çekip mışıl mışıl uyuyorsun.Bazı turistler ucuz diye tercih ediyor.Biz 1.sınıfta gittik ama tabi bu 2.sınıf vagonları da gördük.İnsanlar rahat huzurlu en önemlisi de bu.
Türk Elçiliği çok merkezi yerde değildi.Neyse metrodan inip epeyi yuruduk bulduk.Orada bir Türk gibi değil herhangi bir ülke vatandaşı gibi karşılandık,hatta biraz soğuk.Yesil pasaportun uzamasını elcilikten yapamayiz Turkiye'ye onay için gidecek yetismez dediler.Yaklaşık 20-25 gün bir zamanımız vardi.Israrla göndermelerini istedik,Müracaatımızı yaptık adaya donduk.Neyse Türkiye'de esimin yüksek bürokrat olan yakını evrakımızı elden takip etti ve pasaportlarımız geldi biz de gezimize devam ettik.
2008
O yıl Penang üzerinden Endonezya'ya geçmek istedik.Tayland ve Malezya gibi yeşil pasaportlarla vizesiz gireriz diye dusunduk.Tabi tecrübesizlik.Sumatra'nin başkenti Medan havaalanındaki pasaport kontrolunda vizemiz yok diye bizi alıkoydular.Aksam saat 21.00...Biz yeşil pasaportlarımızı göstererek çözüm istedik.Bizi alanda2 saat beklettiler merkezi aradılar çözemezsek geri dönersiniz ilk uçakla dediler.Sonuçta bize sadece 15 günlük vize verdiler.Halbuki biz en az 1 ay kalmayı planlıyorduk.Tabi razi olmaktan başka,çare yok.15 gun sonra Sabah adasındaki sınırdan çıkış yapıp tekrar girdik ulkeye ama,ciddi macera oldu.Endonezya ve Malezya kayıtlarında okuyabilirsiniz
2010
Çok gezince ülkelere girerken çıkarken bir sürü enteresanlık yaşıyor insan.Özellikle de yeşil pasaport olunca.Tayland'da bu iş kolay cünki kendileri de devlet memurlarına böyle bir uygulama yapıyorlar.Diğer ülkelerin ana giriş kapılarında da işler kolay gidiyor cünki çok giriş çıkış yapılan yerlerde zaten personel daha deneyimli ve bilgili oluyor.Ama küçük kasabalardan adalardan vs sınırı geçerken sürekli bir mücadele oluyor cunki yeşil pasaportu kitaba bakmadan sormadan bilemiyorlar.
Bir ilginç hikaye de 2010 yılından.Kamboçya-Vietnam sınırındayız.Kamboçya Kep'ten Vietnam'ın en güneyindeki Ha-Tien kıyı şehrine geçeceğiz.Oradan da tekne ile Vietnem'ın tek adası Phu Quac adasına devam edeceğiz.Kep'ten bir turist otobüsüne bindik.Herkes aynı yere gidiyor.Normalde Vietnam vize istiyor ama biz biliyoruz araştırdık,hatta eşim bir yıl önce Vietnam'a gittiği için eminiz yeşil pasaporta vize istemiyorlar.Otobüsteki herkes vizesini önceden almış(ingiliz,isveç,kanadalı vs bir gruptu) biz hariç.Sınıra geldik önce Kamboçya sınırındaki memur Vietnam bizi almaz diye ülkeden çıkışımızı yapmadı.Otobüs gitti Vietnam sınır kapısına biz Kamboçya sınır kapısında kaldık.Arada 100 mt var.Yalvar yakar gidip Vietnam sınır kapısındaki memurla konuşmak için izin istedik.Eşimi Kamboçya sınırında rehin bırakıp ben 100 mt ilerideki Vietnam kontrol kulübesine gittim bizim otobüs rehberinin motorunun arkasında.1 saate yakın bekledim,izah ettim,koca kalın kitaplar açıldı telefonlar edildi neyse memur ikna oldu tabi bu arada bütün otobüs bizi bekledi.Adaya gidecek tekne kaçtı.Tabi insanlar medeni bizi onlar teselli etti.Bir gece Ha Tien de kaldıktan sonra ertesi sabah Phu Quac adasına geçtik.
2017
Yedi sene geçti hala akıllanmadık.Hatyai Tayland'in güney sınırındaki en büyük şehri.Hazır arabamız da var gidelim gorelm gitmişken de vizemizi yenileyelim dedik.Birçok sefer yaptığımız gibi ayni gün içinde giriş çıkış yapıp pasaportu damgalatmak amaç.Sınırda arabayı park ettik.Tayland'dan çıktık sorun yok ,Malezya gümrüğünden girdik sorun yok,Makezya'dan çıkış yaptık yine sorun yok.Tayland gumrugunden giriş yaparken hoop dediler bizi iç ofise aldılar.Meğerse geçen yıl kanun değişmiş en az bir gece Malezya'da kalmamiz gerekiyormus.Ben çat pat taycamla anlatmaya çalıştım arabamız var vs vs.ama esim görevli sert ve suratsız memur kadına,çok sinirlendi anahtarı masaya vurdu.Tabi anlık sinir bizim orada 2 saat beklemenize neden oldu.Sonuçta bizi ülkeye kabu ettiler pasaportlarimizi damgaladılar eşime özür dilettiler kuralı mi bozdular bize acıdıkları için yoksa yeşil pasaporttan mi bilmem.Herşeyi çok iyi araştırmak gerekiyor.Tabi sabırlı olmak sart.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder